| Geboren in Utrecht als zoon van Gerrit Sonneveld en Geertruida van den Berg. In 1922 verloor hij op zeer jonge leeftijd zijn moeder. Na een schooltijd waarin hij steeds de pias uithing had hij een aantal baantjes waarin hij niet goed voldeed. In 1932 ging hij zingen bij de amateurzanggroep de Keep Smiling Singers waarna hij in 1934 met Fons Goossens een duo vormde en optrad bij jubilerende verenigingen en instellingen. In 1934 ontmoette hij de recensent Huub Janssen waarmee hij, na een reis door Frankrijk in 1936, in Amsterdam ging samenwonen, eerst op de Westermarkt, later op de Prinsengracht. In datzelfde jaar werd hij secretaris-administrateur bij Louis Davids, waarbij hij overdag secretaris was en 's avonds kleine rolletjes mocht spelen en chansons kon zingen. In diezelfde periode trad hij op met zijn eigen gezelschap De Rarekiek, waar zijn vriend Huub aan meewerkte. Sonneveld zong in het Frankrijk van 1937 in cabarets van Suzy Solidor en Agnes Capri. Na de oorlogsverklaring van 1939 keerde hij naar Nederland terug, waar hij toneelrollen had en in de revue van Loekie Bouwmeester speelde. In 1940 trad hij op bij het Theater der Prominenten en speelde bij De Sprookjesspelers van Abraham van der Vies. Hier ontmoette hij o.a. Conny Stuart. Een beroemde creatie was Willem Parel, zoon en kleinzoon van een orgeldraaier en tevens voorzitter van het En-pé-gé, het Nederlands ParelGenootschap. Hiermee beleefde hij grote successen op de VARA radio in het begin van de vijftiger jaren van de twintigste eeuw. Parel sprak daar meeslepend over het orgeldraaien in het algemeen en de psychologie van de centenbak in het bijzonder. Tussen 1943 en 1959 speelde hij met zijn eigen cabaretgroep rim ram een groot aantal shows. Sonneveld speelde tevens in een aantal films: in 1955 een film over Willem Parel, in 1956 in Hollywood de tv-thriller: The Pink Hippopotamus en een jaar later weer in Hollywwood in de films Silk Stockings (met Fred Astaire) en Wasp End. In 1947 ontmoette hij zijn latere partner Friso Wiegersma. Na 702 voorstellingen van de musical My Fair Lady (vanaf 1960, na het bankroet van zijn eigen cabaretgezelschap in 1959) en waar hij als dr. Higgins drie Eliza Doolittle's "versleet" (Margriet de Groot, Dorien Mijksenaar en Jasperina de Jong), ging hij solo met onder andere de tv-shows Doe es wat, meneer Sonneveld en Blijf in Holland. In 1964 stond hij weer op de planken met Een avond met Wim Sonneveld. Opmerkelijk was zijn gastrol in de tv-serie Ja Zuster, Nee Zuster van Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink in 1967. In 1971 stond hij met Willem Nijholt en Corrie van Gorp in een show. Zijn laatste film speelde hij in 1973: Op de Hollandse toer. Op 8 maart 1974 stierf Wim Sonneveld in het VU-ziekenhuis in Amsterdam na een tweede hartaanval. |
